"Oddech śmierci" - Joanna Bagrij

Recenzja Natalii

Mark i Paul, dwóch komisarzy, którzy prowadzą śledztwo. Jeden pracuje na gorąco, drugi odkłada sprawy na później. Dwa różne sposoby prowadzenia spraw, jeden wspólny cel.
Rose współpracownica Marka i Paula. Razem z nimi stara się odkryć twarz seryjnego mordercy.
Ethan artysta, który maluje ludzkie szkielety, kręci go ich wnętrze, a nie skorupa zewnętrzna.
Natalie i James, biznesmeni, którzy wystawiają dzieła sztuki.
Różni ludzie, różne światy i nieoczekiwany zwrot akcji, który ich wszystkich połączy.
Czy uda się rozwiązać sprawę seryjnego mordercy? Co się wydarzy w życiu bohaterów? Jak ich światy się skrzyżują?

Zaczynam czytać książkę i myślę "Serio? Kolejny psychopata? TYLKO.NIE.TO."
Ale czytam dalej i moje oczy wyglądają jak 5złoty.
Seryjny morderca jest strasznie chory i to psychicznie chory. Jego sposób, styl zabijania nie jest z pewnością normalny, a nawet jest obrzydliwy, chociaż na swój sposób artystyczny.
Ale to dobrze, a nawet bardzo dobrze, ponieważ dzięki niemu w książce rośnie napięcie, cos się dzieje, a czytelnik jest zainteresowany.

Fabuła książki jest dość oryginalna. Świetnie się bawiłam, dość płynnie się ją czytało, jednak momentami było monotonnie. Zbyt dużo opisów, mało dialogów.
I nie chodzi mi o opisy śledztwa, co to, to nie. One akurat w całości mnie pochłonęły. Ale czasami autorka skupiała się na drobnostkach, które mnie męczyły.
Jednak jest wielki plus w tej książce, do ostatniego momentu nie wiemy, kto kryje się za postacią seryjnego mordercy.
Mimo podejrzeń, byłam bardzo zaskoczona, autorka świetnie wszystko połączyła i stopniowo budowała napięcie.

Nie podobało mi się, że w książce opisywano życie tak wielu bohaterów. Zdarzało się, że się gubiłam i nie wiedziałam o kim czytam. Doprowadzało mnie to do szewskiej pasji.
Uważam, że lepiej by się ją czytało w narracji trzecioosobowej, ponieważ tutaj jest i pierwszo i trzecioosobowa.

"Oddech śmierci" to pierwszy kryminał w moim życiu. Spodobał mi się, mimo tego, że nie jest to jakaś wybitna lektura. Takie zwykłe, ciekawe, przyjemne czytadło na wieczór, które daję możliwość poczucia się jak artysta, biznesmen oraz śledczy. Z całą pewnością mogę stwierdzić, ze jest idealny dla początkujących i zachęca do zagłębienia się i sięgnięcie po inne książki z tego gatunku.

Ocena:7,5/10

Recenzja Izy

Śmierć jest tak blisko, że można poczuć jej oddech na karku.

Oddech śmierci to debiut polskiej autorki Joanny Bagrij. Książka to kryminał.
Wiadomo, że debiuty bywają różne. Z kryminałami to jeszcze trudniejsza sprawa, bo nie wystarczy napisać tego, co krąży po głowie, ale również dobrze to przemyśleć, zaplanować i poprowadzić. Często zdarza mi się czytać debiuty, które są przewidywalne.
Kryminał to książka, która nie może być przewidywalna.


Więc jak to było?
Fabuła książki jest bardzo ciekawa. Joanna Bagrij rozbija wszystko na kawałeczki, a nam, czytelnikom każe to poskładać. No i składamy. Nie wiadomo kiedy, bo książkę czyta się niesamowicie szybko.

Kryminał to nie jest mój ulubiony gatunek, a dotychczas doczynienia miała jedynie z prawdziwymi kolosami gatunku, jak Child, Slaughter, Lackberg, Link, Coben, Christie, Gerritsen. No i zaczęłam sobie czytać "Oddech śmierci", debiut polskiej autorki (Polskie kryminały są u mnie na naprawdę niskiej pozycji. Niestety, nawet tak bardzo zachwalanej Bondy nie przetrawiłam). Na samym początku trudno było mi się w całą historię wgryźć. Bardzo denerwowali mnie bohaterowie. Nie mogłam skupić się na czytaniu i wciągnąć w historię. Czasem tak bywa.

Później dopiero wszystko zaczęło się rozkręcać. Pojawiają się krwawe i brutalne opisy miejsc zbrodni, które są mocną i słabą stroną książki. Nie umniejsza to jednak tego, że autorka wspaniale potrafi wczuć się w historię i swoją książkę napisała tak, żeby czytelnika opętać. Dla porównania: "Sprawę Niny Frank" odłożyłam po 32 stronach. "Oddechu śmierci" nie odłożyłam dopóki nie skończyłam czytać.

Bohaterowie książki Joanny Bagrij mnie zdezorientowali. To będzie chyba najlepsze określenie.
 Było ich dużo.
I byli bardzo różni.

Natłok bohaterów jacy pojawiają się w książce może przytłaczać. Z jednej strony jest to dość nowatorskie, a z drugiej opisy bohaterów wydają się dość powierzchowne, a czytelnik nie może tak naprawdę ich poznać.
Na OGROMNE wyróżnienie zasługuje to, jak napisani zostali wszyscy specjaliści: lekarze, pracownicylaboratorium... Nie mam co do tego najmniejszych zarzutów. bardzo realne postacie, bardzo dobrze wykonana praca pani Bagrij.

To, co przeszkadzało mi w książce to kiepsko wyjaśnione umiejscowienie zdarzeń. Czytając byłam tak zdezorientowana, czasem po prostu się gubiłam. Później jednak można było się odnaleźć i czytać dalej z przyjemnością.

"Oddech śmierci" ma swoje wady i zalety. Przede wszystkim jednak jest wspaniałą, wciągającą książką, na której nie zawiedzie się żaden fan kryminału. Do tego (to mój osobisty plus) zaciera niemiłe wrażenie jakie miałam po ostatnim polskim debiucie, jaki przeczytałam. Warto jednak wierzyć w młodych, polskich autorów.

O, i jeszcze ciekawostka! Na którymś blogu przeczytałam o tym, że pani Joanna Bagrij to autorka zagraniczna. O, nie, kochani! Jak możecie przeczytać w naszych recenzjach to POLSKA autorka. Nie oddawajmy jej tak łatwo!

Ocena: 9/10

Liczba stron: 360
Data premiery: 15.07.2016


Za książkę dziękujemy Wydawnictwo Czarna Kawa.

Pisały dla was Natalia i Iza.