"Eden" - Mia Sheridan

Recenzja Natalii

"Czy to nie zabawne, że wszyscy błąkamy się po tym zwariowanym świecie. a nasze historie i nasze cierpienia splatają się ze sobą, wpływają na siebie nawzajem? "

Minęły 3 lata od momentu, gdy Calder i Eden zostali rozdzieleni, momentu, gdy ich życie legło w gruzach. Oboje myślą, że to drugie nie żyje. Ich serce pękło na pół i na powrót próbują je posklejać. Czy jest możliwe posklejanie serca w jeden kawałek, gdy ukochanej osoby przy nas nie ma?

Eden podjęła pracę jako nauczycielka. Uczy dzieciaki grać na fortepianie, to jej jedyne źródło utrzymania odkąd poznała Feliksa, który się nią zaopiekował. Był dla niej jak ojciec, dzięki któremu dowiedziała się, że została porwana, a jej matka żyje. Po wielu trudnych chwilach, pojawiła się iskierka nadziei na szczęście i doszło do spotkania. Eden poznała matkę i kuzynkę, a później... było tylko lepiej. Później spotkała swoją miłość.

" W dniu, w którym utraciłam miłość mojego życia, myślałam, że nigdy więcej nie będę czuła się szczęśliwa. Nie sądziłam, że kiedykolwiek na czymś jeszcze będzie mi zależało. Nie liczyło się nic, czułam tylko ból. Samo oddychanie było wystarczającym wysiłkiem. "

Calder po przeżyciu potopu w Arkadii nie możesz się pozbierać. Nie potrafi wybaczyć sobie, że utracił Eden, nie uratował jej. Jedyną osobą, która trzyma go przy życiu jest Xander, przyjaciel, który nigdy go nie opuszcza. To dzięki niemu zasłynął jako malarz i dzięki swoim obrazom, które przepełnione są emocjami.
Jednak nie wie, że jego życie niedługo ma się zmienić, a miłość pojawi się w nieoczekiwanym momencie.

" Zawsze wpływamy na życie innych - w każdej chwili, każdego dnia - czy tego chcemy, czy nie."

Jestem zachwycona tym, że autorka tak bardzo poprawiła swój warsztat od pierwszego tomu. Kiedy przy "Calderze" myślałam, że usnę, tak "Eden" zaciekawiła mnie.
Sama historia nie jest jakoś tam wybitna i wymyślna. Jest taka prosta, nieskomplikowana, na jeden wieczór. Nie trzeba się nad nią głowić, czyta się lekko, przyjemnie i nie zostaje na dłużej w pamięci. Koniec jest oczywisty, jak to w takich książkach bywa. I chociaż jest to kolejna książka, która jest przewidywalna, taka sama jak wiele innych, to jednak w połączeniu z pierwszą częścią nabiera wyjątkowości i nieco odróżnia ją od pozostałych.
Bohaterowie wzbudzają sympatię i widać ich ogromną zmianę. Stali się dojrzalsi, odważniejsi, rozsądniejsi. Ta zmiana była ogromnym plusem. Już nie mamy nastolatków, a dorosłych ludzi.
Język autorki jest przyjemny i dzięki niemu bardzo szybko czyta się książkę i mam po niej chęć na inne powieści Mii Sheridan.
Zachęcam was do przeczytania "Calder" oraz "Eden", można się przy nich odprężyć.

" Podszedł do mojego boku i przyklęknął obok.
- Przepraszam, że zakłóciłem imprezę. Tak naprawdę przyszedłem tutaj, żeby cię zapytać, czy wybierzesz się ze mną na kręgle. "

Ocena: 8/10

Recenzja Izy

Czy "Eden" jest lepsza od "Caldera"?

Jak wiecie nie za bardzo przypadła mi do gustu pierwsza książka Mii Sheridan z duologii "A sign of love". Jak to było z drugą częścią?

Bohaterów spotykamy ponownie kilka lat po tragicznej powodzi. Każde z nich myśli, że drugie nie przeżyło i... cóż, rusza dalej ze swoim życiem. Eden znajduje ratunek w spokojnej rodzinie.

Na początku byłam bardzo negatywnie nastawiona. Matko, jak ja nienawidzę takiego przeskoku czasu w książkach. Nie czytam sag rodzinnych, często zdarza mi się nie czytać epilogów, w których jest "x lat późnej". Nie lubię czytać o tym, jak ludzie się starzeją.

No, ale dobrze, trzeba przeczytać to trzeba.
Pierwsze co zauważyłam to, że nie było tak źle. Ani Calder ani Eden nie umierają, nadal są młodzi i tak dalej, więc dobra- to na plus. Powiedzmy pół na plus, pół na minus.

Kolejny plus to, to, że nie ma już takiego zawirowania w akcji. Tempo zwalnia, wydarzenia w książce uspokajają się. I wierzcie lub nie, ale, mimo że akcja jest wolniejsza to książka wydała mi się o niebo bardziej interesująca od nudnej części pierwszej. Lubię wchodzić w świat nowych książek, więc często kontynuacje mnie nudzą. Tym razem przez to, że zaczynamy wszystko tak jakby od początku, to nie jest tak źle. Od nowa musimy również poznać bohaterów, od nowa zapoznać się ze stworzonym światem. To mi się podobało.

O języku jakim pisana jest ta książka nie ma co wiele pisać- nadal tak samo dobrze jak w poprzednich książkach tej autorki. Jeśli jednak nikt nie czytał tych książek i nie czytał poprzednich recenzji to: język jest bardzo chwitliwy- już od pierwszych chwil ma się ochotę czytać dalej i dalej. Styl autorki, nawet jeśli prosty i łatwy do zrozumienia, to ma też w sobie pewną kwiecistość,  a to z kolei sprawia, że niezwykle przyjemnie się czyta.

Mia Sheridan ma też niezwykły talent do kreowania bohaterów, nawet w "Calderze" bardzo to doceniłam, a w "Eden" jest jeszcze lepiej. Mam wrażenie jakby ta dwójka dorosła, ich charakter ewoluował, stali się mniej dziecinni i bardziej złożeni.

Nie ma też tej katastroficznej atmosfery wiszącej nam nad głowami, a to zdecydowanie ma u mnie dużego plusa.

W każdym razie książka powinna się spodobać osobom, które lubią Mię, romanse i tym, którym podobała się pierwsza część. Ja zdecydowanie polecam bardziej niż "Caldera".

Ocena: 8/10

Wydawnictwo:

Liczba stron: 287
Data wydania: 03.08.2016

Za możliwość przeczytania dziękuje bardzo Grupa wydawnicza Helion.

Pisały dla was Natalia i Iza.