"Pamiętnik diabła" - Adrian Bednarek

Zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się w głowie mordercy? Albo jakie pobudki nim kierują, kiedy postanawia pozbawić drugą osobę życia? Czy istnieje jakiś powód jego zachowania? W swojej książce pod tytułem „Pamiętnik diabła” Adrian Bednarek daje nam szanse na zastanowienie się nad powyższymi pytaniami i  psychiką zbrodniarza.

Kuba Sobański to z pozoru zwykły student prawa, któremu poszczęściło się w życiu. Ma dwadzieścia dwa lata, jest w związku z cudowną, kochającą go dziewczyną, trwają przy nim oddani przyjaciele, jeździ wymarzonym autem i mieszka w penthouse na ostatnim piętrze. Życie jak z bajki, prawda? Tylko że Kuba ma pewien mrożący krew w żyłach sekret – targają nim żądze, które zaspokoić może tylko poprzez zabicie człowieka. Jeżeli nie ugasi swojego pragnienia śmierci, nie może normalnie funkcjonować. Właśnie dlatego morduje ze szczególnym okrucieństwem piękne brunetki. Tylko dlaczego tylko je? Skąd wzięła się w nim chęć mordu?

 "Zanim umrę, będę mógł w odróżnieniu od większości ludzi powiedzieć, że robiłem dokładnie to, czego chciałem najbardziej, nie bacząc na nic."

Książka to naprawdę dobrze napisany thriller, potrafiący zmrozić krew w żyłach. Jego główny bohater został wykreowany wręcz idealnie. Jest to bowiem człowiek o dwóch twarzach. Z jednej strony to czarujący, przystojny mężczyzna cieszący się życiem, z drugiej seryjny morderca, którego lękają się mieszkańcy Krakowa. Dwie odmienne osobowości zamknięte w jednym ciele, czyli coś czym wyróżniają się psychopaci. Autor bardzo dużo pracy włożył w to, by zaprezentować nam obie  natury Kuby. Czytając, czasami trudno nam uwierzyć, że ktoś tak „zwyczajny”, może skrywać mroczny, przerażający sekret. A przecież właśnie tak jest w prawdziwym życiu, prawda? Największe zło popełniają ludzie, których nikt nigdy nie posądziłby o zdolność do okrucieństwa. Ile razy słyszymy w telewizji „to była normalna rodzina, normalny chłopak/mąż/córka”, „ nie wiem jak mógł/ mogła zabić…”. To przerażające, ale prawdziwe i właśnie ten fakt najbardziej wstrząsa czytelnikiem. Świadomość, że w rzeczywistości mogą istnieć tacy ludzie, myślący w ten sposób co bohater książki, mrozi krew w żyłach.

"Czasami czuję się tak bardzo lepszy i doskonalszy od reszty, że mam silną ochotę wykrzyczeć całemu światu swoją historię. Chciałbym widzieć ich miny. Przerażenie, zmieszane z podziwem. Niestety nikt nie może się o tym dowiedzieć, jedyny minus bycia niezwykłym."

Na duży plus zasługuje tutaj portret psychologiczny głównego bohatera, bo to on nadaje powieści realizmu i wywołuje strach. Autor skupił się bowiem na uczuciach, myślach Kuby. Czytamy więc o palącej go żądzy krwi, o szczęściu jakie daje wbijanie noża w miękkie ciało ofiary. Dodatkowo poznajemy też jego uczucia po zbrodni: strach przed złapaniem przez policje, wrażenie, że wszyscy go obserwują. Autor nawet na chwilę nie poszedł na łatwiznę i opisał wszystko bardzo dokładnie. Przerażająco dokładnie. Dodatkowo narracja prowadzona jest w pierwszej osobie i czasie teraźniejszym, przez co mamy wrażenie, że sami siedzimy w głowie psychopaty. Ale to nie wszystko. W końcu nic nie dzieje się przez przypadek. I tutaj skłonności Kuby do okrucieństwa są czymś podyktowane. Jednocześnie przez długi czas nie są ujawniane, czytelnik dostaje strzępy informacji, które podsycają jego ciekawość. Przyznam, że pod koniec naprawdę było mi żal chłopaka. Tak, litowałam się nad psychopatą i seryjnym mordercą, ale nic na to nie poradzę. Przeszłość zdeterminowała jego przyszłość i tylko to jestem w stanie odczuwać w stosunku do głównego bohatera, mimo że jest on jedynie wytworem wyobraźni autora.

Muszę powiedzieć, że nie spodziewałam się czegoś tak mocnego po tej książce. Myślałam, że będzie to coś abstrakcyjnego, oderwanego od rzeczywistości, jednak dostałam coś naprawdę realistycznego. Autor wiedział, o czym pisze, ale to nic dziwnego. Jest fanem zagadek kryminalnych i interesuje się seryjnymi mordercami, więc to oczywiste, że jego powieść opływa realizmem.

Naprawdę gorąco polecam „Pamiętnik diabła”. To niewiarygodnie realistyczny thriller, który potrafi wzbudzić wiele często sprzecznych emocji w czytelniku. Już dawno nie czytałam czegoś tak dobrego.

OCENA: 9/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

Sara Chrzanowska