"Spotkania. Opowieść o wierze w człowieka" - Marian Zembala, Dawid Kubiatowski

Każdy w życiu ma inne priorytety. Codziennie dążymy do spełnienia marzeń, walczymy o siebie, swoją przyszłość i zapominamy, że jesteśmy tylko istotami śmiertelnymi. Nie bądźmy samolubni i pomyślmy również o innych. Podpisz oświadczenie woli na stronie dawca.pl – dla Ciebie to tylko chwila, a możeszkomuś podarować szansę na życie. Ja już zdecydowałam, nie zabieram. Zachęcam również do zapoznania się ze świetną kampanią społeczną.

Marian Zembala to lekarz, który zrobił wiele dobrego w dziedzinie kardiochirurgii i transplantologii. Współpracował ze Zbigniewem Religą i miał swój udział w pierwszym udanym przeszczepie serca, który odbył się w Zabrzu. W tej książce opowiada o swojej przeszłości, rodzinie, najważniejszych wydarzeniach i osiągnięciach. Zwraca uwagę na to jak ważna jest transplantologia, dzięki której tysiące osób dostaje szanse na normalne życie. Dowiadujemy się jak ciężko musiał pracować, aby osiągnąć sukces. Szkolił się pod opieką najlepszych lekarzy na świecie, opowiada o wszystkich, którzy wyryli mu się w pamięci i mieli wpływ jego życie oraz karierę, ale w swoich wspomnieniach najczęściej wraca do profesora Zbigniewa Religi. 

Trochę uczepiłam się tej transplantologii, ale jednak w książce wielokrotnie pojawia się ten temat i jest opisywany pod różnymi względami. Jednak najbardziej szokują statystyki, które mówią, że w Polsce zdecydowanie zbyt mało osób decyduje się na podpisanie oświadczenia woli lub po prostu rodzina nie zgadza się na pobranie organów. Dlaczego tak jest? W innych państwach taka sytuacja jest w ogóle nie do przyjęcia! Jednak w Polsce tworzą się grupy osób, które generalnie potrafią negować każdą rzecz, nawet tak szlachetną, która daje wielu ludziom szansę na normalne życie. Ten temat pragnę zamknąć poniższym cytatem, z zaznaczeniem, że to tylko przykład, który przywołuje profesor Zembala, a kościół nie jest przeciwnikiem oddawania organów, zamieszanie wprowadzają ludzie.

,,Ostatnio u mojej mamy, w gazecie wydawanej w Krakowie, która mieni się katolicką (nie mylić, broń Boże, z ,,Tygodnikiem Powszechnym”), zobaczyłem tytuł Wyrywają serca z klatki piersiowej. No ręce opadają… To absurdalne, głupie, niedorzeczne. I przede wszystkim groźne. Wstyd, aby taka gazeta nazywała się katolicką w świetle nauki Kościoła na ten temat.”

Książka ta to po prostu wywiad Dawida Kubiatowskiego z wybitnym lekarzem – profesorem Marianem Zembalą. Myślę, że został naprawdę ciekawie skonstruowany, dobrze podzielony na tematyczne rozdziały i można dowiedzieć się z niego masę interesujących rzeczy. Poczynając od życia prywatnego i kończąc na karierze zawodowej profesora. Z miłą chęcią czytałam wszystkie wypowiedzi, bo warto poznać kawałek historii, o tym jak zmieniała się medycyna w zakresie kardiologii i transplantologii na przestrzeni lat. Pod koniec każdego rozdziału znajduje się kilka fotografii (z opisem sytuacji, w której zostały wykonane i podpisanymi osobami), które oglądałam z ogromną przyjemnością. Bardzo lubię tego typu dodatki w takich książkach, bo pozwalają nam one lepiej poznać osobę, o której czytamy.

Na początku książki jest mowa o filmie ,,Bogowie”, który opowiada o początkach kliniki w Zabrzu i pracy zespołu lekarzy oraz pielęgniarek. Możemy poznać zdanie i opinię profesora na temat tej produkcji, przeczytać o kilku sprawach czysto technicznych, takich zza kulis, dotyczących głownie konsultacji na przykład scen pokazujących operację.

Czytając odpowiedzi profesora Mariana Zembali, czułam jego szczerość i autentyczność. Nie miałam wrażenia, że próbuje mijać się z prawdą czy unikać trudnych tematów, które czasem się pojawiały. Jeśli nie miał ochoty wypowiadać się na jakiś temat, po prostu tego nie robił i miał do tego pełne prawo, bo jednak opowiadanie o rodzinie czy pacjentach nie zawsze jest odpowiednie. Jednak dzięki tej książce dostrzegłam jego wielki profesjonalizm, który objawia się we wszystkich aspektach jego życia.

Oczywiście między historiami o karierze profesora, pojawia się również rozdział o jego prywatnym życiu, rodzinie. Naprawdę miło mi się czytało o jego dzieciach i żonie, z którą bez wątpienia jest na pewno silnie związany. Bardzo pięknie i tak naturalnie opisał ich relację.

Profesor Marian Zembala pisze o swoich osiągnięciach jakby były czymś całkowicie normalnym, nie wywyższa się, nie wyolbrzymia. W tej książce więcej przeczytamy o chociażby Zbigniewie Relidze, ale nie przeszkadza mi to. Taka skromność jest czymś rzadko spotykanym w świecie, który pędzi do przodu i zaczyna rządzić się nowymi prawami, często prawami dżungli.

Już na samym końcu Dawid Kubiatowski zamieścił takie streszczenie najważniejszych osiągnięć kliniki w Zabrzu (od początku jej istnienia do bieżącego roku). Jest to o tyle ciekawe, że na własne oczy możemy się przekonać jak wiele wspaniałej pracy wykonali lekarze, którzy tam pracowali i pracują nadal.

Książkę polecam, ponieważ warto poznać historię zarówno profesora Mariana Zembali, ale także innych wybitnych lekarzy, o których bardzo często wspomina, umniejszając  przy tym swoje zasługi. Jest to bardzo inspirująca i ciekawa lektura, która również wyjaśnia kilka spraw związanych z transplantologią, zwłaszcza o dość, można by rzec, kontrowersyjnej sprawie śmierci pnia mózgu, bo okazuje się, że wiedza Polaków jest naprawdę ograniczona. Więcej informacji na ten temat znajdziecie oczywiście w książce.

PS. W sobotę o 21.50 (21 października) na TVN można oglądnąć film ,,Bogowie”, który również serdecznie polecam jeśli ktoś jeszcze nie widział.

Ocena: 10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Editio

Patrycja Bomba