„Królik Franek i problem krótkiego ogonka” – Marta Krzemińska, ilustrator: Ewelina Jaślan-Klisik

[źródło]

   Seria o Króliku Franku to nowość od wydawnictwa Wilga. Głównym bohaterem książeczek jest przedszkolak, królik Franek. Mieszka razem z rodzicami i starszą siostrą. Sporą część dnia spędza na zabawie w przedszkolu i to głównie tam osadzona jest fabuła opowiadania. Pewnego dnia do grupy przedszkolnej króliczka trafia nowa koleżanka, kotka Pusia. Pusia wydaje się być bardzo sympatyczna, jednakże ma pewien defekt: jej ogon jest bardzo krótki. Ta mała wada wywołuje we Franku emocje i doprowadza do pewnego niemiłego wydarzenia...

   Jak można się domyślić, tematem tego opowiadania jest tolerancja na innych z powodu ich wyglądu. Z psychologicznego punktu widzenia Pusia jest normalną kotką i niczego jej nie brakuje. Ona sama dopóki nie trafiła do grupy przedszkolnej króliczka nie miała żadnych nieprzyjemności związanych ze swoim ogonkiem. Opowiadanie skupia się na emocjach głównego bohatera, jego lękach i wskazaniu źródeł tych uczuć oraz na drugim wydarzeniu, w którym Franek sam doświadczył ostracyzmu.

     Warto zaznaczyć, że reakcje nauczycielki i mamy na naganne zachowanie króliczka są zaznaczone symbolicznie, nie ma tam długich wywodów. Myślę, że była to przemyślana taktyka ze strony autorki, gdyż na końcu książeczki umieszczono pytania, które mają stanowić temat rozmowy pomiędzy małym czytelnikiem, a jego rodzicem.

    Fabuła i pytania zostały skonsultowane z psychologiem i myślę, że to widać. Główny bohater zostaje postawiony w dwóch sytuacjach, które pozwalają mu odczuć, z jednej strony jak to jest być niechętnie nastawionym do innej osoby, a z drugiej jak to jest być innym. Dodatkowo pytania są tak ułożone, aby rozmowa pomiędzy czytelnikami była prowadzona w różnym kierunku.

    Analizując książkę pod kątem grafiki to jest ona przedstawiona w jasnych, pastelowych barwach i ogólne wrażenia są raczej dobre. Dla mnie jest zbyt uroczo, ale dzieciom to na pewno się spodoba.

   Wady? Książeczka została zbyt ciasno złożona. Aby otworzyć ją pod kątem 180 stopni trzeba naruszyć jej strukturę i obawiam się, że może to mieć wpływ na trwałość książki. Nie spodobało mi się również zachowanie mamy króliczka, która nie panuje nad własnymi emocjami. Mam tu na myśli sytuację, w którym wzburzona zachowaniem swego syna matka puszcza się szybkim marszem, a jej dziecko ledwo za nią nadąża. Rozumiem, że była smutna, zawiedziona, a nawet rozzłoszczona, ale jej dziecko mogło odebrać jej zachowanie jako komunikat: „nie chcę cię”.

   Książka jest skierowana do przedszkolaków. Ciut młodsze dzieci mogą nie zrozumieć zachowania Franka wobec koleżanki. Gdy tłumaczyłam mojej córce ten wątek, otworzyła szeroko oczy i powiedziała: „Ale Pusia ma miły uśmiech i jest piękną koleżanką!”. Możliwe więc, że trzylatek nie zauważy, że kotka miała mały defekt i nie zrozumie zachowania jej kolegi.

   Podsumowując, opowiadanie „Królik Franek i problem krótkiego ogonka” ma sporo zalet, a i wady, które jednak są na tyle drobne, że nie powinny zaważyć znacząco na odbiorze lektury.

Ocena 7/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Wilga.

Anna Mackiewicz