„Kim oni są, ci muzułmanie” – autor tekstu: Zuzanna Pol, ilustracje: Zosia Dzierżawska

[źródło]

  Na jednym z "mamusiowych" forum internetowych opublikowano post o nietolerancji i towarzysząca temu historia pewnej półmuzułmańskiej rodziny. Co oczywiste, pojawiły się komentarze emocjonalnie wspierające rodzinę, wyrażające współczucie i oburzenie wobec postaw ksenofobicznych. Co mniej oczywiste, ale ciekawsze, na nie anonimowej grupie wyrażono również opinię odbierające sytuację zupełnie odmiennie i prezentujące postawę co najmniej nieempatyczną. Nie zamierzam oceniać żadnej z powyższych wypowiedzi, ani osób, które je wygłosiły. Wspominam o tym tylko dlatego, że dopiero w tym momencie doszło do mnie, jak bardzo potrzebne są książki takie jak „Kim oni są, ci muzułmanie?” i jak wiele jeszcze nie wiemy oraz ile stereotypów powtarzamy.

   Bardzo byłam ciekawa, w jaki sposób zostanie ujęta utworu. Odpowiednie wyważenie, aby nie popaść w skrajność, wydawało mi się szczególnie ważne i chyba autorce to się udało. Zuzanna Pol, arabistka i dziennikarka, zaprzecza pewnym nieprawdziwym osądom i przekazuje treści, które mają nauczyć nasze dzieci otwartości na innych ludzi oraz ich kulturę. W kontekście tego, że osoby wyznania islamskiego coraz częściej odwiedzają i zamieszkują również nasz kraj, wydaje się, że lekcja tolerancji jest koniecznością, do której powinniśmy sumiennie podejść, aby pozbyć się niepotrzebnych uprzedzeń i nie powielać niepotwierdzonych informacji.

   Pisarka postanowiła przedstawić kilka faktów o społeczności muzułmańskiej oraz o islamie w sposób jak najprostszy, zrozumiały dla dzieci. Książka jest podzielona na rozdziały, które odpowiadają na pytania: czy muzułmanie są źli, jaki jest ich stosunek do osób innej wiary, jaka jest pozycja kobiet w islamie oraz co z tą poligamią. Dodatkowo autorka poświęciła sporą część utworu ciekawym, choć już nie tak kontrowersyjnym, zagadnieniom takim jak: czym jest ramadan i jak się go obchodzi, czemu nie ma żadnego obrazu przedstawiającego Mahometa, dlaczego muzułmanie w trakcie modlitwy biją pokłony, po co jest turban i jak pisać po arabsku. Oczywiście można byłoby poruszyć wiele innych kwestii, jednakże jak widać tematyka książki już i tak jest bardzo obszerna. Należy jednak pamiętać, iż jest to pozycja skierowana do dzieci, tak więc drastyczne tematy, jak choćby małżeństwa starszych mężczyzn i młodziutkich muzułmanek lub samobójcze podkładanie bomb, nie zostały ujęte w fabule. Zresztą szersza tematyka mogłaby zanudzić naszego młodego czytelnika, tak więc jest to lektura bogata w informację, ale w miarę treściwa.

    Książka jest dedykowana dzieciom od szóstego roku życia i myślę, że to minimalny próg, bez maksymalnych ograniczeń wiekowych. Ja, trzydziestoparolatka, sama dowiedziałam się kilku nowych rzeczy, więc dla mnie również była to pouczająca lektura. Przykładowo: nigdy nie zastanawiałam się nad tym, dlaczego muzułmanie biją pokłony przy modlitwie. Przyznaję, że powód takiego zachowania swoją wręcz prozaicznością totalnie mnie zaskoczył.

   Ilustracje zamieszczone w publikacji są proste i stonowane. Artystka, Zosia Dzierżawska, często operuje tylko kreską i bielą, a mimo to jej obrazki nie sprawiają wrażenia niedokończonych. Narysowane postaci trochę przypominają mi dawne polskie kreskówki.

   Warto wspomnieć o bardzo solidnym wykonaniu książki. Ma twardą oprawę i co miej spotykane – jest szyta. Zeszytowy format i ciut ponad siedemdziesiąt stron sprawia, że nie zajmuje dużo miejsca, co jest istotne, gdyby ktoś chciał zabrać ją w podróż.

   Kończąc, bardzo zachęcam do lektury tej książki. Warto bowiem, aby nasze dzieci uczyły się tolerancji i zdobywały informacje o otaczającym świecie, nie tylko tych z serwisów informacyjnych, które przekazują z reguły tylko te tragiczne wiadomości.

Ocena 9/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

Anna Mackiewicz