"Naznaczeni śmiercią" - Veronica Roth

Veronice Roth znałam już wcześniej dzięki jej trylogii „Niezgodna”. Mimo wielu negatywnych opinii, jakie udało się zebrać tej serii, mi się ona bardzo podobała i na długo zapadła mi w pamięć. Jednak sięgając po „Naznaczonych śmiercią” nie sugerowałam się sympatią do autorki, bo nie zwróciłam na nazwisko pisarza uwagi i dopiero później przyszło mi na myśl „ej, czy to nie ta od „Niezgodnej”? Było to dla mnie niemałe zaskoczenie, szczerze mówiąc, ale dość przyjemne.

Jedną planetę zamieszkują dwa skłócone ze sobą narody. Przedstawicielem jedno z nich jest Akos, drugiego zaś Cyra. Ich losy splatają się ze sobą w dość niefortunnych okolicznościach, a ich życie zupełnie się zmienia. Oboje są nieszczęśliwi, jednak z zupełnie innego powodu. Chłopak stracił rodzinę, dziewczyna swojej nienawidzi. Są różni jak dzień i noc, ale ktoś chciał, by się odnaleźli i pomogli sobie nawzajem. Co wyniknie z ich przyjaźni? Czy takowa może w ogóle się pojawić między wrogami, szczególnie, gdy brat jednego zlecił porwanie i zabójstwo bliskich drugiego?

- Chcesz widzieć ludzi jako skrajności. Dobry albo zły, godny zaufania albo niegodny - powiedziałam. - Rozumiem. Tak jest prościej. Ale to nie zgadza się z rzeczywistością.

 Świat wykreowany przez Roth w jej nowym cyklu jest zupełnie inny niż ten znany z „Niezgodnej”. Szczerze mówiąc, obawiałam się, że autorka zaserwuje nam coś podobnego, ale na szczęście tak się nie stało. Tym razem akcja ma miejsce w galaktyce, w której pełno jest planet- narodów i to bardzo dobrze wykreowanych. Każda z nich bowiem ma własną historię i charakterystykę. To niesamowite, jak bardzo Roth zwróciła uwagę na szczegóły świata i bardzo dobrze go zaplanowała.

Jestem z Shotet. Jestem ostra jak odłamek szkła i tak samo krucha. Opowiadam kłamstwa lepiej niż prawdę. Widzę cała galaktykę, ale nigdy jej nie dostrzegam.

Bohaterowie historii także są ciekawie wykreowani i łatwo można ich polubić, lub w przypadku tych złych – znienawidzić. Jednak Roth nie poszufladkowała ich na czarne i białe charaktery. Każda z postaci ma bowiem zarówno Ady jak i zalety, a to, w jaki sposób się zachowuje, z czegoś wynika, a nie jest tylko wymysłem autorki. Często osobowość jakiegoś bohatera warunkują jego przeżycia i środowisko, w jakim przyszło mu się wychowywać. To bardzo duży plus przy kreacji bohaterów w książce, bo nadaje im realizmu i wiarygodności.

Patrząc na nią, odniosłam wrażenie, że pragnęłaby, żeby świat wokół niej był prosty, włączając żyjących w nim ludzi. (...) Ale ja nauczyłam się, że świat nie ma zwyczaju naginać się do naszych pragnień.

W „Naznaczonych śmiercią” znajdziemy także dość powszechny, ale lubiany przeze mnie, motyw daru będącego jednocześnie przekleństwem. Ludzie zostali obdarzeni przez nurt przeróżnymi zdolnościami. Jednak nie zawsze są to pożądane dary. Na przykład siostra Akosa nie może swoim zachowaniem czy słowami urazić drugiej osoby. Niby dobrze, jednak nie dla niej samej. Przez to często nie może powiedzieć tego, co naprawdę sądzi lub nawet płakać przy kimś. Cyra natomiast potrafi dotykiem sprawić człowiekowi ból, a nawet go zabić. Jednak i ona sama cały czas cierpi, bo wstęgi nurtu wywołują także ból w całym jej ciele. Bardzo mi się podobało pokazanie dwóch stron medalu.

-Co?-zapytał. -Dziwnie na mnie patrzysz.
-Nic. Po prostu... ładnie wyglądasz.

„Naznaczeni śmiercią” podobali mi się chyba odrobinę mniej niż „Niezgodna”, ale nadal w mojej ocenie to wspaniała książka, z którą można miło spędzić czas. Serdecznie polecam go nie tylko miłośnikom Veronici Roth, ale także pozostałym czytelnikom lubiącym galaktyczne przygody.

OCENA: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Jaguar!

Sara Chrzanowska

Biblioteka Feniksa