"Zatoka cieni" - Eric Berg

„Zatoka cieni” najnowsza powieść autora, twórcy fantastycznej intrygi kryminalnej pt. „Dom mgły” to kolejny przykład historii będącej genialnym dziełem wydawniczym. Eric Berg reklamowany jest, jako prawdziwy mistrz powieści kryminalnej - nie neguję tego, jednak jego książki to zdecydowanie coś więcej.  Powiedziałabym nawet, że to raczej powieść społeczno-psychologiczna z wątkiem kryminalnym. Zresztą czy wypada tak znakomitego pisarza szufladkować. Być może jego kunszt pisarski nie pozwala mu się ograniczać.

Nie dowiesz się zatem o czym jest tak naprawdę ta powieść, póki jej nie przeczytasz. Ja mogę zaledwie nakreślić Ci jej ramy, i z czystego serca polecić. 

Po nieudanej próbie samobójczej do szpitala trafia sześćdziesięcioletnia kobieta. Jej psychoterapeutką zostaje Ina, którą od początku nurtuje wiele pytań dotyczących zachowania pacjentki i jej męża. Uparcie walczy też o zachowanie kontaktu z Marlen i ciągłość leczenia, co wywołuje widoczną niechęć jej małżonka. Tym samym wplątuje się w skrywaną głęboko przez seniorów tajemnicę. O tym jednak, co było przyczyną załamania się starszej pani, co drzemie w czeluściach ich domu  i co zakłóca spokój pozostałych bohaterów dowiadujemy się głównie z retrospekcji, której akcja toczy się czternaście miesięcy wcześnie.

Było ich dziesięcioro - ludzi oszukanych, zdradzonych a potem jeszcze pozostawionych własnemu rozgoryczeniu i poczuciu ogromnej niesprawiedliwości.  Ci, którzy dali za wygraną być może znaleźli spokój – lecz garstka z nich wciąż pragnęła zadośćuczynienia i sprawiedliwości za wszelką cenę.  A skoro nie pomogły sądy i obowiązujące prawo, wzięli sprawę w swoje ręce.

„[…] Musimy zamienić życie tego człowieka w piekło, bo inaczej to piekło pochłonie nas”.

Trudno oczywiście czytelnikowi na wstępie o aprobatę jakichkolwiek negatywnych, a już na pewno przestępczych działań naszych bohaterów, jednak sposób, w jaki autor nam ich przedstawia, pokazuje, że akceptacja niechcianych postaw może być czymś całkiem naturalnym, a sympatia do mordercy niczym nieskrępowana. Czy to aby przyjemne i  bezpieczne? Niezależnie jednak od naszych oczekiwań czy lęków wobec powieści - zrodził się plan piątki zrozpaczonych bohaterów, plan pozornie doskonały, ale…  

 "Ale takie jest życie. Czasem musisz porównać jabłka z gruszkami” Nic nie jest dokładnie takie samo. Każda sytuacja, każde wyzwanie jest inne. […] Wydaje ci się, ze wiesz, co życie ma dla ciebie w zanadrzu. A ja ci powiem: możesz się spodziewać wszystkiego, a na koniec i tak się zdziwić". 

„Zatoka cieni” jest niczym patchworkowy pled, uszyty z wielu barwnych, lecz jakże smutnych historii. Nie ujdą waszej uwadze losy doradcy finansowego, którego praca okazała się nad wyraz niebezpieczna.  Dzieje piekarza i jego żony, którzy pogubili się we własnym życiu.  Historia hakera, który miał sumienie i serce dla ludzi.  Sensacje przystojnego Włocha, chętnie wykorzystującego każdą okazję. Przygoda Romy – młodej i naiwnej kobiety, którą trzeba było wciąż chronić.  Przeżycia Christophera – zagubionego nastolatka i Iny - pani psycholog, której przyszło drążyć w umysłach ludzi z wadliwym wspomnieniem. Każda z tych postaci niesie ze sobą  historię odmienną, osobistą biografię z pokaleczoną duszą, spękanym sercem i obolałym ciałem, których połączyła długo niewypowiadana tajemnica.

„Kto powiedział, że prawda zawsze jest najlepszym rozwiązaniem? „Wszystko, co mówisz, winno być prawdą, ale nie wszystko, co jest prawdą, winno być powiedziane”.

Eric Berg nie powiada nam historii, która byłaby dla nas niezrozumiała czy niestrawna. Nie zmusza nas do czytania miedzy wierszami.  Bardzo jasno i klarownie wykłada nam to, co ma do przekazania. I choć „rzeczy” nazywa po imieniu to zagadka trwa do samego końca. Naprawdę z Bergiem nie sposób się nudzić.  Przywołuje za to sprawdzony już schemat powieści, który jego fani z pewnością znają, a który jest perfekcyjnie przemyślana układanką zdarzeń.  W „Zatoce cieni” najciekawsze jednak okazuje się to, co jest poza nią i to, co siedzi w nas samych. Przekonajcie się!

Ta powieść to istne stadium o skutkach nienawiści, przemocy, pragnienia zemsty i ludzkiej krzywdy, które niszczy życie tak samo ofiarom jak i sprawcom i demoluje społeczny porządek.

 „[…] Człowiek to to najbardziej skomplikowana i najtrudniejsza do zgłębienia istota na Ziemi. Ludzie, bowiem w każdym położeniu i w każdej sytuacji odczuwają, działają i reagują w najrozmaitszy sposób".

Ocena 8/10

 Edyta Sztylc