„Z najlepszymi życzeniami śmierci” - Ruth Rendell

[źródło]

Margaret Parsons była zwyczajną gospodynią domową. Trochę staroświecką, nawet jak na 1964 r., nieatrakcyjną i ubogą. Mieszkała razem z mężem w małym, niewyróżniającym się domku, gdzieś na kanadyjskiej prowincji. Panią Parsons można było podejrzewać o to, że ma najczystsze futryny w mieście, ale nie o to, że zostanie uduszona na jakimś odludziu. Motywy tej zbrodni były nieznane, a ofiara do bólu przeciętna. Dlaczego więc została zamordowana? I kto to mógł zrobić? Sprawę prowadzi dwóch policjantów Wexford i Burden, którzy badając życie pani Parsons odkrywają sekret, który wiąże ta niepozorną, szarą myszkę z elitarnymi mieszkańcami miasteczka, w którym żyła.

Analizę utworu zacznę od wad , gdyż jest ich niewiele. Może to kwestia tego, że czytam za dużo kryminałów, ale szybko domyśliłam się kto jest mordercą i dlaczego pani Parsons została zamordowana. Jeśli mogę coś zasugerować to, aby rozwikłać zagadkę, trzeba skupić się, na tym, aby szukać nieoczywistych rozwiązań. Nie powiem więcej, ale myślę, że sporo osób się domyśli jaki może być finał. Przyznaje jednak, że nie wszystko okazało się być oczywiste i np. zachowanie jednego z bohaterów, bezpośrednio związane z wyjaśnieniem sprawy, mnie zaskoczyło.

   Można się również przyczepić do tego, że w gruncie rzeczy dowody jakimi dysponowała policja po zakończeniu sprawy są kolokwialnie mówiąc słabe, a teza dowodowa mogłaby zostać z łatwością obalona. Mam również wątpliwości czy znaczna część dowodów mogłaby być wykorzystana w postępowaniu sądowym z uwagi na doktrynę „owoców zatrutego drzewa”, która jest mocno zakorzeniona w systemie prawa amerykańskiego i być może kanadyjskiego. Jeśli więc będziesz odczuwać cień współczucia w stosunku do mordercy to jest duże prawdopodobieństwo, że ta osoba nie trafiłaby do więzienia.

   Co do walorów powieści to należy wymienić jej klimat. Utwór został napisany w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i to widać, zarówno w zachowniu bohaterów, problemach jakie porusza, jak i w tym jak została napisana ta książka. Przede wszystkim „Z najlepszymi życzeniami śmierci” nie szokuje brutalnością i nie buduje zbytnio postaci detektywów, którzy są postaciami pierwszoplanowymi. Jest to dość symptomatyczne, gdyż świadczy o tym, że zamiarem autorki nie było napisanie serii książek. Historia skupia się wokół morderstwa i jest w tym coś cudownego, ponieważ nie raz czytając współczesne kryminały (zwłaszcza debiutantów) odnosiłam wrażenie, że w powieści jest bardziej dopracowana główna postać i to na niej skupia się fabuła, a morderstwo to tylko niezbyt fortunna okazja, aby pokazać jej wyjątkowość.

   Podoba mi się również to, że policjanci Burden i Wexford to zwykli ludzie bez problemów nałogowych, rodzinnych czy fobii społecznych. Jest to miła odmiana, gdyż aktualnie co druga książka z tego gatunku ma głównego bohatera, który boryka się z tego typu kłopotami.

   Wspomniałam nieprzypadkowo o debiutantach, gdyż recenzowana książka jest właśnie pierwszą publikowaną powieścią w dorobku literackim Ruth Rendell. Nie jest to utwór doskonały, ale ma wiele cech, które świadczą o kunszcie pisarskim jej autorki Przede wszystkim jej postaci są różnorodne, autentyczne, ale nie są przesadzone i wypowiadają się w różny sposób. Pisarka zmienia perspektywę i czasem towarzyszymy śledczemu Burdenowi, czasem Wexfordowi, a innym razem patrzymy z perspektywy tajemniczego Doona. Nie jest przegadana, ale odpowiednio zarysowuje portrety psychologiczne postaci. Czasem rzuca pewną sugestie w tej kwestii, pozostawiając czytelnikowi miejsce do poczynienia własnych domysłów.

   Książka jest krótka, lekka i idealnie nadaje się dla tych, którzy chcą odpocząć od współczesności.

Ocena

8/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Replika.

Anna Mackiewicz