‘’Mascarade” (gra ról i blefu) – Bruno Faidutti

Gry planszowe oraz karciane z pewnością wypełniły znaczą większość mojego dzieciństwa. Miałam to szczęście, że przypadło ono w czasach, gdzie komputery i internet dopiero zaczęły pojawiać się w zwykłych domach, a ja swój pierwszy zestaw dostałam chyba w wieku ośmiu lat. Było to dla mnie duże wydarzenie, ale wtedy możliwości były ograniczone i nadal bardziej atrakcyjne były dla mnie planszówki i zabawa na świeżym powietrzu. Ostatnio jednak nie miałam styczności z grami, bo nie miałam kopana do rozgrywek, ale ostatnio ponownie zaczęłam sięgać po tego typu sposoby na spędzanie wolnego czasu.

Jaki jest cel gry Mascarade? Przede wszystkim jest ona przeznaczona dla od 2 do 13 graczy, co jest zdecydowanie jej największą zaletą. Możemy ją wyciągnąć na spotkaniach ze znajomymi, ale także w znacznie bardziej kameralnym gronie. Każdy z graczy ma jedną zakrytą kartę z postacią, ale podczas rozgrywki uczestnicy wymieniają się kartami, więc nie wiadomo, kto jest kim. Celem jest zdobycie 13 monet poprzez wykorzystanie możliwości swojej postaci. Gra jednak może się zakończyć, gdy ktoś zbankrutuje, a zwycięzcą jest osoba posiadająca najwięcej monet.

Zawartość pudełka:

- 13 kart postaci

- 1 pusta karta postaci

- 1 plansza Sądu

- złote monety (na sumę 194)

- 14 znaczników postaci, włączając jeden pusty

Zasady dla 4-13 graczy. Zacznę od nich, ponieważ są bardziej złożone i z pewnością bardziej przydatne z tego powodu, że często gramy z większą ilością znajomych.

Gracze rozpoczynają grę mając 6 monet i przez całą rozgrywkę inni uczestnicy muszą widzieć stan posiadania innych. Resztę monet umieszcza się na środku stołu, bo są one bankiem, a plansza z sądem powinna zostać umieszczona w pewnej odległości od pieniędzy. Jeśli gramy w 4 lub 5 osób, powinniśmy wziąć 6 kart postaci, a jeśli w rozgrywce bierze udział od 6 do 13 osób, bierzemy tyle kart, ile jest graczy. W instrukcji znajdziemy również tabelę z podstawowymi konfiguracjami, więc możemy sprawdzić, które postacie powinny brać udział w rozgrywkach z konkretną ilością osób.

Każdy gracz dostaje jedną kartę (pozostałe należy umieścić na środku stołu tak, aby były odkryte). Po kilku chwilach, gdy wszyscy już przyjrzą się kartą należy odwrócić je na drugą stronę, żeby obrazek był zasłonięty.

Znaczniki postaci mają nam przypominać, które z nich biorą udział w rozgrywce, więc najlepiej umieścić je w pobliżu sądu. Grę rozpoczyna najmłodszy gracz, a przynajmniej tak sugeruje instrukcja. Jednak zawsze można ustalić inną kolejność, bo to nie wpłynie znacząco na rozgrywkę.

W kolejnych rozgrywkach można dobrać postacie w inny sposób, ale należy pamiętać o kilku zasadach. W każdej grze musi brać udział Sędzia. Przynajmniej 1/3 postaci powinna wprowadzać do gry pieniądze z banku. Wieśniacy zawsze występują w parze. Wieśniacy i  Inkwizytor mogą występować tylko w rozgrywce większej niż osiem osób. W rozgrywkach powyżej 5 osób również można dołożyć jedną lub dwie karty na środek stołu.

Przebieg gry. Pierwsze cztery tury,  należy do czterech pierwszych graczy, mają przede wszystkim namieszać i wprowadzić odrobinę niepewności do rozgrywki. Czterech graczy po kolei wykonują ,,potencjalną zamianę”. Polega to na tym, że gracz bierze swoją kartę i kartę innego gracza albo tą, która jest na środku stołu i ukrywając je, chociażby pod blatem, dokonuje zamiany, jeśli ma na to ochotę, a później odkłada je na miejsce.

Od piątej tury gra jest już rozgrywana w normalnym trybie i udział biorą w niej wszyscy gracze. Każdy może wykonać tylko jeden ruch: 

1. Dokonać lub udawać, że dokonuje pod stołem zamiany swojej karty:

Należy wziąć swoją kartę, kartę innego gracza lub tą leżącą na środku stołu, ale bez patrzenia na jej treść. Pod stołem należy dokonać zamiany lub tego nie robić, jeśli nie chcemy. Należy pamiętać, aby dobrze maskować się podczas zamiany, ponieważ gracze nie mogą dostrzec postaci będących na kartach. Po zamianie należy je odłożyć na swoje miejsce.

2. Popatrzyć na kartę i nie ujawniać swojej tożsamości innym graczom:

Jeśli ktoś wcześniej podpatrzył swoją kartę, chociażby przez przypadek, w swojej turze powinien wykazać się uczciwością i wykorzystać ruch na ponowne spojrzenie na kartę, którą posiada.

3. Wyznać graczom swoją tożsamość:

Jeśli postanowimy wyznać postać, która znajduje się pod naszą kartą, pozostali gracze mogą podważyć naszą prawdomówność i wyznać, że to oni posiadają kartę tej postaci. Jeśli nikt nie odważy się podważyć naszej prawdomówności, możemy wykorzystać umiejętności postaci, do której się przyznawaliśmy, bez odwracania karty. Jeśli jednak ktoś stwierdzi, że on ma konkretną kartę to wraz z drugą osobą odkrywają swoje tożsamości. Osoba, która posiada kartę z wywoływaną postacią może wykorzystać jej umiejętności nawet poza kolejką. Ci którzy fałszywie rościli sobie prawo do konkretnej postaci, muszą wpłacić do Sądu jedną monetę. 

Karty posiadają różne umiejętności. Nie chcę ich teraz dokładnie opisywać, bo wszystko jest wyjaśnione w instrukcji, a także na obrazkach. Dlatego tylko ogólnie wyjaśnię, o co chodzi, ponieważ dzięki tym umiejętnością możemy naprawdę sporo namieszać w rozgrywce.

Szpieg – możemy podglądnąć w ukryciu kartę swoją oraz przeciwnika;

Biskup – zabieramy dwie monety od najbogatszego gracza;

Błazen – bierzemy z banku jedną monetę i zamieniamy w ukryciu karty dwóch graczy;

Inkwizytor – wybiera gracza, który musi odgadnąć swoją tożsamość i odkryć kartę. Jeśli nie udało mu się zgadnąć płaci Inkwizytorowi cztery monety, a jeśli odgadnął nie dzieje się nic;

Sędzia – zabiera wszystkie monety (grzywny) z Sądu;

Wieśniak – otrzymuje jedną monetę z banku;

Królowa – otrzymuje dwie monety z banku;

Król – otrzymuje trzy monety z banku;

Wiedźma – można wymienić swoje pieniądze na pieniądze innego gracza;

Oszust – jeśli posiada co najmniej dziesięć monet, wygrywa całą grę;

Wdowa – bierze z banku tyle monet, aby posiadać ich dziesięć;

Złodziej – zabiera jedną monetę graczom siedzącym po prawej i lewej stronie.

Rozgrywka trzyosobowa. Biorą w niej udział Biskup, Błazen, Sędzia, Królowa, Król, Wiedźma. Każdy z graczy ma po dwie karty – jedną pod prawą ręką, a drugą pod lewą ręką - i 6 monet. Pierwsze cztery tury to akcje przygotowawcze do potencjalnej zamiany i gracz może dokonać pod stołem zamiany karty swojej z kartą innego gracza lub drugą swoją, podejrzeć treść jednej ze swoich kart lub odkryć tożsamość jednej z kart. Gracze kwestionujący tożsamość postaci gracza, muszą wskazać, która ich karta zawiera ogłoszoną postać. Pozostałe reguły są takie same jak w przypadku rozgrywki dla 4-13 graczy.

Rozgrywka dwuosobowa. Biorą w niej udział Biskup, Błazen, Sędzia, Królowa, Król, Wiedźma. Każdy z graczy ma trzy karty – jedną pod lewą ręką, drugą pod prawą, a trzecią między nimi, ponieważ jest ona kartą ochronną. Każdy gracz ma 6 monet. Pierwsze cztery tury również są przygotowawcze i gracz może dokonać zamiany prawej lub lewej karty z kartą ochronną lub kartą innego gracza (tylko nie ochronną), podejrzeć treść jednej ze swoich kart, ogłosić tożsamość prawej lub lewej (z wyjątkiem ochronnej). Gracz kwestionujący tożsamość postaci współgrającego, musi wskazać, która jego karta zawiera ogłoszoną postać. Pozostałe reguły są takie same jak w przypadku rozgrywki dla 4-13 graczy.

Na koniec pozostaje mi krótkie podsumowanie, bo już wyjątkowo się rozpisałam, a wypada też wspomnieć trochę o moich wrażeniach. Sama rozgrywka nie jest ani za długa ani za krótka, więc ma szansę się rozkręcić, ale też się nie dłuży. Jej dużą zaletą jest strona graficzna, która mnie urzekła, ale też fajnie, że samo pudełko i jego zawartość jest mała, więc można zabrać je ze sobą wszędzie. Wszystkie elementy są wykonane z grubego kartonu, są sztywne i odporne na zaginanie oraz wielokrotne używanie. Zasady są proste, łatwo je ogarnąć, chociaż na początku warto korzystać z instrukcji, aby podczas gry niczego nie zapomnieć i nie pokręcić. Polecam, bo warto zaopatrzyć się w grę, w którą możemy grać z naprawdę wieloma osobami, nawet tymi młodszymi, bo jest ona przeznaczona dla osób powyżej 10 lat.

Ocena: 10/10

Za możliwość zapoznania się z grą dziękuję Rebel

Patrycja Bomba