"Co mówi tata Alberta?" - Gunilla Bergström

   Myślę, że rezolutnego Alberta nie trzeba przedstawiać – chłopiec jest bohaterem cyklu składającego się z kilkunastu książek, których autorką jest szwedzka pisarka Gunilla Bergström. Autorka opisuje zwykłą codzienność wielu rodzin przemieniając ją w formie krótkiej, ale ciekawej historii. Tym razem Albert doświadcza typowego problemu dla wielu osób – dzieci i dorosłych. Chciałby wykonać wiele czynności, najlepiej wszystkie naraz. Jego tata poucza go, że powinien robić wszystko po kolei i że nie powinien „łapać kilku srok za ogon”. Pewnego dnia jednak pan Albertson sam doświadcza na swojej skórze tego jak łatwo jest komuś radzić, a jak trudno samemu wcielić swoje własne rady w życie. Jest sobota i samotny ojciec ma pełne ręce roboty: wszystkie domowe obowiązki są na jego głowie. Między innymi mężczyzna musi wyładować ogromne zakupy. Pomagają mu w tym Albert i jego koleżanka Mika. Dzieci i głowa rodziny starają się jak mogą, aby szybko wszystko umieścić na swoim miejscu, lecz nie do końca im to wychodzi...

   Opowiadanie „Co mówi tata Alberta?” to historia o tym, że czasem nasze czyny nie nadążają za poglądami. Z reguły dorośli wiedzą jak się zachować, ale okoliczności i osobiste możliwości nie sprzyjają wykonaniu jakiejś czynności według pożądanego wzorca. W przypadku taty Alberta było to wykonywanie swoich obowiązków w skupieniu i bez pośpiechu. Tymczasem życie zweryfikowało to jak postępuje ten bohater, gdyż popełnia on błędy, które implikują na tyle poważnie, iż zmieniają plany całej rodziny. Jednocześnie treść utworu nie zniechęca do planowaniu swoich działań czy też do myślenia o tym co się robi, tylko wskazuje, że od czasu do czasu ludzie nie zachowują się tak jak powinni i tak jakby chcieli.

   Inne tematy poruszane w książeczce to kwestia przyznania się do błędu oraz znalezienia rozwiązania w sytuacji „kryzysowej”. Gdy tata Alberta dowiedział się o chaosie, który powstał po rozpakowaniu zakupów, potrafił przyznać się do błędu. Dzieci nie wypominały mężczyźnie pomyłki, ale skupiły się na rozwiązaniu problemu. Ostatecznie tata odnalazł wyjście z sytuacji, a Albert w dowcipny sposób rozładował atmosferę. Na marginesie żart sytuacyjny zaprezentowany w książce nie jest zbyt wyrafinowany, ale dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym lubią żarty o majtkach i kalesonach, tak więc "kalesonowe" lody powinny im przypaść do gustu.

   „Co mówi tata Alberta?” to utwór, który w mądry sposób porusza ważne tematy. Jednocześnie sama rodzina głównego bohatera nie jest modelowa, gdyż chłopiec wychowuje się bez mamy. Na forum kilku grup czytelniczych wielokrotnie spotkałam się z prośbą użytkowników o wskazanie książek, w których dziecko spędza czas z tatą. Niewątpliwie cała seria Gunilli Bergström wychodzi naprzeciw tej potrzebie, a nadto prezentuje życie singla - rodzica i jego dziecka.

   Atmosfera opowiadania jest pogodna, a wspomniany przeze mnie dowcip w wykonaniu Alberta pokazuje, że nawet gdy coś się nie udaje, zabawna uwaga może polepszyć wszystkim nastrój. Nie jest to więc przeintelektualizowana historia lub taka, która wymaga od czytelnika większego wyczucia czy empatii, ale lekka lektura.

   Opowiadanie nie jest długie, więc można je czytać młodszemu dziecku. Dziecko trzy, czteroletnie powinno chętnie posłuchać o przygodach ich rówieśnika. Dla starszej pociechy tekst może się okazać za krótki, choć samo opowiadanie powinno spodobać się jej. Jednakże jeśli chodzi o wspólne oglądanie ilustracji to raczej nie jest to książka, która zapewni wiele pozytywnych doznań estetycznych. Grafiki są proste, ale charakterystyczne i stanowią znak rozpoznawczy tej serii.

   „Co mówi tata Alberta?” to przystępnie napisana książka z mądrym przekazem. Czy zachwyca? Nie, ale spodoba się fanom głównego bohatera.

Ocena

8/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Zakamarki.

Anna Mackiewicz