
"Człowiek obdarzony darem kreatywności nie zawsze nad nim panuje. Z czasem okazuje się, że niektóre z jego pomysłów żyją własnym życiem i podejmują niezależne decyzje."
Wrzosowiska obfitują
w tajemnice i nie wszystkie pochodzą z tego świata. Kiedy najlepsza
przyjaciółka Charlotte Bronte (tak, to ta znana autorka), Jane Eyre
(również znane wam nazwisko) otrzymuje propozycje pracy w
Królewskim Towarzystwie Relokacji Duchów, jest załamana tym, że
Jane przyjmuje stanowisko guwernantki w ociekającym luksusem
Thornfield Hall z niezwykle przystojnym (oczywiście) i obrzydliwie
bogatym (jakżeby inaczej) panem Rochesterem jako pracodawcą. Nasza
ślepa jak kret, biegająca z nieodłącznym notatnikiem Panna
Bronte, nie pozwoli jednak przyjaciółce na zgnicie w nudnej i nie
perspektywicznej pracy, dlatego też dołącza do swojego brata i
jego mentora Alexandra Blackwooda, by zwerbować Jane, pomimo
wszystkich przeciwności. Napędzi to lawinę chaosu i zabawnych
sytuacji i akcja nabierze tempa. Jane jednak nie jest zainteresowana
pracą dla towarzystwa, ponieważ zakochana w swoim pracodawcy staje
się ślepą na wszystko, wciąż użalającą się nad sobą gąską.
Jane jest dziwną dziewczyną która na dodatek została obdarzona
możliwością widzenia duchów i prowadzenia z nimi konwersacji –
jej najlepsza przyjaciółka Helena jest raczej z tych eterycznych.
Charlotte jest wścibską i bardzo ruchliwą postacią, która
skrupulatnie przelewa na papier każde wypowiedziane w jej otoczeniu
słowo i zadaje zdecydowanie za dużo pytań niż młoda dama z jej
epoki powinna.
![]() |
[Źródło] |
Książka to opowieść przekazana nam
z trzech punktów widzenia. Jane, Charlotte oraz Alexandra. Wszystkie
trzy są od siebie diametralnie różne, ale po prostu uwielbia się
wszystkie trzy, faworyzując oczywiście Charlotte i Alexandra, bo
Jane użala się nad sobą i trajkocze o wspaniałości pana
Rochestera, nie słuchając rad swojej eterycznej przyjaciółki.
Hand, Ashton i Meadows proponują nam fantastyczny, pełen wigoru
spisek, który sprawia, że zarówno obrażają, jak i cenią
powieść, która stanowiła dla nich inspirację. Zdrowa dawka
feminizmu i logiki oferuje współczesną perspektywę, często
poprzez postać ducha Helen, która nie boi się wywoływać
patriarchalnych absurdów Rochestera - mimo że większość ludzi
nie może jej usłyszeć. Przejmująca znajomość Jane Eyre jest
korzystna, ale nie jest konieczna do korzystania w pełni z tego co
oferuje nam ta książka. Asystenci narratorów
powieści są tak zabawni, jak zachowanie, myśli i komentarze
bohaterów, a czytelnicy, którym nie podobają się oryginały na
których były wzorowane, nadal będą się świetnie bawić. Powieść
na ponure jesienne wieczory, dostarczy wam porządną dawkę endorfin
i śmiechu więc nie straszna będzie wam chandra czająca się za
oknem. Ja sama z chęcią sięgnę po pierwszą książkę z cyklu,
ponieważ dawno nie bawiłam się tak lekko i dobrze.
Moja
Jane Eyre doskonale równoważy historyczną atmosferę, romans,
przygodę i odniesienia do popkultury. Nie ma strony w tej
absolutnie zabawnej opowieści, która nie budzi śmiechu. Terry
Pratchett to nie jest, ale ta lekka, radosna, anachroniczna komedia
będzie Was bawić dzięki obsadzie sympatycznych bohaterów i
błazeńskich złoczyńców.
OCENA: 10/10
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.
~Katarzyna Ochwat
Mnie narracja powieści potrafiła irytować. Niemniej, sprawdza się w swojej kategorii.
OdpowiedzUsuń