„Pucio na wakacjach” - Marta Galewska – Kustra, ilustracje: Joanna Kłos

[źródło]

   Jesteśmy już jakiś czas po premierze najnowszej książki o przygodach małego, okrągłogłowego chłopca z niesfornym wicherkiem na czubku głowy, tak więc przyszedł czas na recenzję. „Pucio na wakacjach” to już czwarta opowieść o małym przedszkolaku i jego rodzinie. Tym razem Pucio ma pierwszą wakacyjną przerwę od zajęć w przedszkolu. W związku z tym nie idzie do tej placówki, lecz również nie zostaje w domu. Chłopiec razem z rodzicami, rodzeństwem, ciocią i psem wybierają się na wakacje. Celem ich podróży są Kaszuby i polskie morze. Typowo dla naszego klimatu pogoda jest zmienna, lecz ogólnie sprzyja wczasowiczom. Słoneczne dni inspirują książkowych bohaterów do co raz to nowych aktywności takich jak: nocleg w namiocie, jazda na rowerze, przeskakiwanie morskich fal, szukanie grzybów w lesie, budowa szałasu, pływanie galeonem i wiele innych Rodzina przeżywa dramatyczne chwile związane z pojawieniem się burzy czy atakami wielkiego ptaka i pewnego wodnego stwora. Wszyscy wychodzą z tych przygód bez większych urazów, chociaż los szczególnie nie rozpieszcza cioci i nawet w ostatni dzień wakacji stawia ją w dość kłopotliwej sytuacji. Niemniej jednak dzieci i dorośli bawią się znakomicie i nikt nie narzeka na nudę.

  Recenzowany tom przygód Pucia jest bardziej różnorodny niż poprzedni, gdyż rodzina głównego bohatera spędza wolny czas na braniu udziału w większej ilości aktywności. Z tego powodu przyznaję, że ten tom został moim ulubionym, a moja córka również bardzo go lubi. Marta Galewska – Kustra ponownie kładzie w swej opowieści nacisk na ukazanie więzi rodzinnych i modelu partnerskiego w związku, ale również pokazuje urodę naszego kraju i podkreśla atrakcyjność zabaw na świeżym powietrzu. Pucio, Misia i Bobo to nie są „tabletowe dzieci”, tylko maluchy aktywne i nie pragnące kontaktu z nowoczesnymi technologiami. Odnajdują się różnym środowisku i zawsze potrafią zorganizować sobie czas.

   Autorka utworu dodała do tej książki ćwiczenia z wymowy głosek. Wspomniane zadania zostały podzielone na warianty. O tym jaki wariant wybierzemy decyduje wiek naszego dziecka. Pisarka zaproponowała trzy kategorie wiekowe: „od 3 lat”, „od 4 lat” i „od 5 lat”. W związku z tym można z całkowitą pewnością stwierdzić, iż „Pucio na wakacjach” jest skierowany do czytelników w wieku od lat trzech do pięciu. Jak sama autorka wskazuje na wstępie, że jej dzieło jest dedykowane dla tych, którzy komunikują się zdaniami złożonymi. Niemniej jednak wydaje mi się, że z uwagi na długość tekstu czwarty tom można czytać również młodszym pociechom.

   Na ostatnich stronach pisarka zaproponowała zabawy logopedyczne, które nazwała „Wakacyjnymi minkami Pucia i Michalinki”. „Wakacyjne minki” to zbiór dziesięciu zabaw, w trakcie których dzieci mogą usprawnić swój aparat mowy. Pod koniec książki również znalazły się znane z wcześniejszych części zabawy w nazywanie przedmiotów, osób czy zwierząt. Wspomniane obiekty zostały podzielone na kategorie wiekowe od lat trzech do pięciu.

   Ilustracje Joanny Kłos ponownie są bardzo udane. Jasna kolorystyka, sympatyczne wizerunki postaci i ich tematyka przyciągają spojrzenie i nastrajają pozytywnie. Ulubiona rozkładówka mojej córki to ta ze sceną w jeziorze, gdzie ciocia doświadcza bliskiego spotkania z …. rakiem. Mnie trudno wskazać najlepszą, więc dyplomatycznie stwierdzę, że wszystkie są równie ciekawe.

   Zabrakło mi w tej książce tylko jednego - rozwinięcia bajki o dwóch kłócących się chmurkach! Szkoda, że nie dane nam jest poznać jej finału, gdyż wiele dzieci boi się burzy i chętnie by wysłuchały historii po której ich lęk odszedłby w zapomnienie. 

   Czy możemy liczyć na kolejną część Pucia? Powyższy tom pozostawia tą kwestię otwartą, a ja trzymam za to kciuki. Tymczasem pozostaje nam się cieszyć najnowszym „Puciem”, który jest świetną pozycją.

Ocena

10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia.

Anna Mackiewicz