„Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię” – Rose Lagercrantz, Eve Eriksson

           Dunia jest uczennicą drugiej klasy. Bardzo lubi szkołę, swoich kolegów i koleżanki z klasy, nauczycielkę, ale brakuje jej jednej osoby – jej najlepszej przyjaciółki, Fridy, która rok wcześniej przeprowadziła się ze Sztokholmu do Uppsali. Pewnego razu w trakcie ferii zimowych Dunia przypomina sobie o nadchodzących urodzinach przyjaciółki i wypada na fantastyczny pomysł. Postanawia zrobić jej niespodziankę i podarować jej najlepszy prezent – siebie. Decyduje się na podróż do domu Fridy. Uppsala nie leży daleko od Sztokholmu, jednak nie rozwiązuje to problemu transportu. Tata Duni wyjechał do Rzymu, zaś babcia i dziadek są zajęci. Dunia odważnie podejmuje decyzję o samotnej podróży pociągiem. Jak ona się zakończy? Czy dziewczynki się spotkają?

                „Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię” to szósta część z serii książek o tytułowej bohaterce. Jak na swoje krótkie życie dziewczynka sporo już przeszła: śmierć mamy, depresję taty i stratę najbliższej przyjaciółki. Jednak w jej życiu jest wiele szczęśliwych momentów: przyjaźń, pierwsze wyrazy sympatii ze strony chłopca, przywiązanie dwojga radosnych chomików lub drobne przyjemnostki takie jak jazda na biegówkach. Wszystko to zmieszane ze sobą tworzy życie Duni.

                Dunia jest dziewczynką bardzo sympatyczną, serdeczną, kreatywną i szczerą. Cechuje ją przywiązanie do poznanych osób, graniczące czasem z naiwnością. Bez najmniejszych wątpliwości jest to osoba ciepła i posiadająca wiele uroku osobistego. Jednak najbardziej ujmujące są jej pogodne usposobienie i entuzjazm.

                Fabuła opowiadania „Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię” dostarcza czytającemu różne emocje. Bawi go, kiedy Dunia wymyśla swoją specjalną opaskę, ale również wzrusza, gdy np. czyta fragmenty poświęcone rozmowie Wery i Duni o ich relacji i o tym czego Dunia potrzebuje. Są chwile, w których trudno nie współczuć głównej bohaterce. Kiedy dziewczynka trafia do obcego miasta bez żadnej bliskiej osoby, a jej stan zdrowia dramatycznie się pogarsza jej samotność jest szczególnie widoczna.

                Historia zaprezentowana w opowiadaniu wydaje się być bardzo prosta, ale ma w sobie potencjał na temat do głębszej rozmowy na temat ludzi, którzy od nas odeszli oraz o tych, którzy mogą się pojawić w naszym życiu. Mama Duni zmarła, lecz w życiu jej taty pojawiła się inna kobieta. Czy Dunia byłaby gotowa na przyjęcie nowego członka do swojej rodziny? Również przyjaciółka Duni, Frida nie siedzi już z nią w szkolnej ławce, lecz jest ktoś kto chciałby zająć to miejsce. Czy dziewczynka da ma szansę? Fabuła utworu potrafi zaskoczyć i choć sporo w niej smutku to jednak ma ona optymistyczny wydźwięk.

                Podczas naszej lektury pojawił się również temat samodzielnej podróży pociągiem. Myślę, że dla głównej bohaterki to było bardzo emocjonujące wydarzenie, choć nie jestem przekonana, aby dziecko w jej wieku mogłoby się wybrać w taką podróż bez opieki. Pewnie wielu rodzicom zjeży się włos na głowie czytając te fragmenty, jednakże może znajdą się tacy, którzy uznają, że to nie jest wcale tak zły pomysł jak się wydaje.

                Podsumowując „Szczęśliwy ten kto dostanie Dunię” może być faktycznie szczęśliwy. Opowiadanie chwyta za serce, pierwszoplanowa postać jest urocza, a kierunek rozwoju fabuły jest trudny do przewidzenia. Przekaz zawarty w przedstawionej historii jest nienarzucający się, ale inspirujący do pogłębionej refleksji. Na pewno opowieść o Duni nie zakończy się na tej książce, lecz zostanie dokończona w następnym lub kolejnych tomach.

Ocena

10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Zakamarki.

Anna Mackiewicz