‘’Zemsta i przebaczenie” – Eric-Emmanuel Schmitt

Zainteresowała mnie ta książka tylko dlatego, że mam duży sentyment do twórczości Erica-Emmanuela Schmitta, który napisał ,,Oskara i panią Różę” – mój pierwszy wyciskacz łez. Właściwie to nie rozumiem, dlaczego nie przeczytałam więcej książek tego autora, skoro uwielbiam jego pióro? Nie wiem, ale na pewno szybko to nadrobię, bo jestem ciekawa innych historii.

Początkowo myślałam, że dostanę książkę, z jedną historią, bo nawet sugerował to jej opis. Nawet nie wiecie jak byłam zaskoczona tym, że całość jest złożona z czterech różnych i niezależnych od siebie historii. Początkowo nie byłam zadowolona, bo nie jestem fanką krótkich form, ale jednak dałam szansę autorowi i nie żałuję. Mówi się, że napisanie dobrego opowiadania jest trudniejsze niż stworzenie całej książki i zgadzam się z tym stwierdzeniem, ale Eric-Emmanuel Schmitt podołał temu zadaniu doskonale. Postaram się opisać każde opowiadanie, oczywiście bez zdradzania jego fabuły!

Moisette aż podskoczyła na sofie. Już się cieszyła, że siostra wreszcie cierpi – jak ona – że siostra wreszcie zazna problemów materialnych – jak ona – a tymczasem musiała się obejść smakiem.

,,Siostry Barbarin’’ – jest to opowiadanie, którego krótki opis można znaleźć na okładce,  a opowiada ono o bliźniaczkach, będących w ciągłym konflikcie. Na pewno zaskoczyła mnie w nim relacja między siostrami, bo w ogóle nie przypominała tych schematycznych i powielanych w wielu utworach, gdzie bliźniaki są do siebie wręcz przewiązane, a informacje przekazują sobie telepatycznie. Autor na pewno mnie zszokował, bo historia była tajemnicza, momentami przerażająca, ale też intrygująca. Dobrym zabiegiem było pokazywanie czasu teraźniejszego i wplatanie w niego informacji z przeszłości, bo dzięki temu czytelnik jest jeszcze ciekawszy rozwiązania zagadki. Opowiadanie to bez wątpienia ma mroczny klimat, zresztą jak wszystkie w tej książce.

,,Mademoiselle Butterfly” – opowiadanie to mówi o wielkiej i bezgranicznej miłości matki do syna. Ta historia na pewno była szokująca, ale także smutna, dość mroczna, bo obnażała ludzkie słabości, a jednocześnie pokazywała, że istnieją uczucia, które sprawiają, iż stajemy się całkowicie innymi ludźmi. Myślę, że ten utwór miał zdecydowanie bardziej pozytywny wydźwięk, niż historia bliźniaczek, ale nadal szokował, głównie za sprawą skomplikowanej fabuły i różnorodnych bohaterów, którzy reprezentowali skrajne wartości. Ostatecznie zakończenie było dla mnie dużym szokiem, bo jednak nie spodziewałam się tak dramatycznego zwrotu akcji, a to sprawiło, że całość wypadła w moich oczach bardzo korzystnie.

- Jesteśmy cywilizowani jak herbatka ziołowa: szczypta uczuć zanurzona w ciepłej wodzie. To letnie i mdłe.

,,Zemsta i przebaczenie” – nie dziwię się, że autor właśnie w ten sposób nazwał całą książkę, ponieważ to opowiadanie bez wątpienia jest najlepsze. Nie będę ukrywać, że to właśnie ono najbardziej mi się podobało, bo było zagmatwane, miało w sobie coś, co sprawiło, iż nie mogłam się oderwać. Całość mogę nazwać opowiadaniem psychologicznym, bo ciągle próbowałam odgadnąć intencje głównej bohaterki, która odwiedzała w więzieniu mordercę swojej córki. Pod koniec przeżyłam mały szok, bo nawet ja poczułam się odrobine skrzywdzona, ale też doskonale zrozumiałam zamysł autora i nawet się z nim zgodziłam. To zdecydowanie najmocniejsze i najbardziej dające do myślenia opowiadanie z tej książki. Myślę, że będę do niego często wracać.

,,Narysuj mi samolot” – opowiadanie to jest mi bliskie, ponieważ w pewnym sensie porusza moją ulubioną tematykę o wojnie. Wydaje mi się, że jest ono najłagodniejsze i odrobinę odstaje od innych, ale to dobrze, bo brakowało mi czegoś trochę mniej tajemniczego i bardziej optymistycznego. Owszem, nie mogę nazwać tego utworu szczęśliwym i emanującym pozytywną energią, ale ma w sobie coś, co sprawiło, że odebrałam je inaczej niż te poprzednie. Być może nie zrozumiałam zamysłu autora i zbyt lekko do niego podeszłam, ale dla mnie ono było po prostu piękne, nie miało tej otoczki mroku oraz tajemniczości, którą czułam przy okazji poprzednich opowiadań.

- To ty… ty mi to mówisz – wybełkotał między dwoma napadami czkawki -  chociaż… zabiłem twoją córkę.
- Że jestem gotowa cię kochać? Tak, to ja, Sam.

,,Zemsta i przebaczenie” to zbiór czterech świetnych opowiadań, które opowiadają różne historie, ale każde ma swój niepowtarzalny klimat. Mi najbardziej przypadł do gustu tytułowy utwór, bo jest skomplikowany, tajemniczy i szokuje zakończeniem. Jednak nie twierdzę, że pozostałe opowiadania są słabe, bo całość reprezentuje niezwykle wysoki poziom. Polecam, bo naprawdę warto poznać tę książkę!

Ocena: 10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova

Patrycja Bomba