Przyznam szczerze, że nawet w najśmielszych snach nie podejrzewałam,
iż ta seria książek tak mocno zawładnie sercem i umysłem mego dziewięcioletniego
syna. Owszem, podejrzewałam, że mu może się spodobać, ale nie aż w takim
stopniu. Nie minął jeszcze miesiąc, a on zdążył przeczytać je kilkakrotnie, nie
zaniedbując lektur szkolnych i innych pozycji bibliotecznych, które na bieżąco wypożycza.
Te książki są obecnie jego hitem i z przyjemnością wertuje je o rożnych porach
dnia, nierzadko przychodząc do mnie i czytając mi wyrwane z kontekstu
fragmenty, które go bawią, bądź wzruszają. Często coś mi opowiada z przejęciem
i choć próbuję go powstrzymać, mówiąc, że kompletnie nie wiem o co mu chodzi,
to kwituje to krótkim: „wiem” i snuje dalsze opowieści. Tak, opowieści, bo już nie
starcza mu sama historia w książkach, zaczął marzyć o wspólnych przygodach i
męczy mnie ciągle pytaniami, czy będą kolejne części, bo chciałby wiedzieć, jak
bohaterom ułożyło się dalsze życie, czy są szczęśliwi.
Pisząc szczerze, tu cała recenzja mogłaby się skończyć, po
takiej rekomendacji, to chyba tylko brać w ciemno, szczególnie, że mój syn
nigdy wcześniej nie grał w Minecrafta – nie, żeby nie chciał, po prostu się nie
złożyło. Teraz to i owszem, gra, gdy czas mu na to pozwoli.
W środku książki dużo się dzieje i nie mam na myśli tylko
wartkiej akcji i ciekawej fabuły. Dużo dzieje się w druku. Prócz tekstu o niestandardowej
czcionce, nie raz wytłuszczonej, czasem większej i kompletnie innej, jakichś ramek,
znajdziemy też mnóstwo przeróżnych ilustracji, notatek i wtrętów. Tekstu jest
sporo, książka zapewni więc dużo czasu spędzonego na przyjemnym poznawaniu
innego świata.
Historia podzielona jest na dni tygodnia i opisywana przez
głównego bohatera, wieśniaka Runta, w formie pamiętnika. Dzięki temu na bieżąco
obserwujemy postępy, jakie robi, znamy jego myśli i otaczający go, naprawdę zadziwiający
świat, nawet, jak na Minecraftię. Otóż moby w okolicy tej wioski w zaskakujący
sposób zaczęły ze sobą sprytnie współpracować, aby uprzykrzyć życie wieśniakom.
Moby to potwory i zwykle nie przejawiają takiej inteligencji, a już na pewno nie
podejmują złożonej współpracy. Z tego powodu też wioska Runta jest otoczona
murami i mianuje się Wioskomiastem.
Chłopak właśnie skończył 12 lat i w poniedziałek ma zacząć
nowy rok szkolny, podczas którego wszystkie dzieci będą wybierać swój zawód.
Problem leży w tym, że Runt nie chce podjąć się żadnego z dostępnych, ponieważ
marzy o tym, aby stać się wojownikiem, jak Steve. Nie jest to proste, gdyż w
jego Wioskomieście nie szkolą nikogo na wojowników, a ucieczka nie bardzo
wchodzi w grę, bo Runt kocha swych rodziców. Na szczęście los postanowił się do
niego uśmiechnąć i wioskowa starszyzna z burmistrzem na czele podjęła nową
decyzję, że pięciu najlepszych uczniów będzie mogło w końcu odbyć upragnione szkolenie
na wojownika. Wszyscy są podekscytowani, konkurencja jest ogromna, bo szkoła
liczy aż 150 dzieciaków i chyba każde z nich chce podjąć wyzwanie. Runt nie
jest orłem, kiepsko idzie mu nauka i jest jednym z najsłabszych, a nielubiany
kolega Max go wyprzedza na każdym polu. Nasz bohater jednak się nie poddaje, ciężko
ćwiczy i pracuje na to, by spełnić swe marzenie. Czy mu się uda?
Szczerze polecam, szybko się czyta, jest intrygująco,
zabawnie i zaskakująco. Oprawa graficzna jest ciekawa i potrafi dłużej utrzymać
zainteresowanie lekturą. Książka rozpala wyobraźnię i zapala do dalszego
czytania, snucia własnych wyobrażeń, daje dużo radości. Ogromnie cieszę się, że
mogłam uszczęśliwić tą książką mego syna.
Ocena 10/10
Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Jaguar
Ula Wasilewska
0 komentarze:
Prześlij komentarz