Wiele razy możemy słyszeć o tym,
że ktoś został niesłusznie oskarżony o naprawdę ciężkie zbrodnie. Nie zawsze
udaje się dorwać prawdziwego sprawcę, często zdarza się tak, że niewinna osoba
zostaje skazana na wiele lat więzienia. Nigdy nie da się bezgranicznie ufać
ludziom w swoim otoczeniu, zawsze warto mieć odrobinę dystansu i dzięki temu
uchronić się przed konsekwencjami swojej otwartości i wielkoduszności.
Casey została oskarżona o
morderstwo swojego przyjaciela i musi uciekać przed skorumpowanymi
policjantami, którzy chcą wrobić ją w tę zbrodnię. Od teraz jest najbardziej
poszukiwaną kobietą w kraju, jej twarz znają wszyscy ludzie i nigdzie nie może być
bezpieczna, a każde zmiany wyglądu i tożsamości w końcu przestają być
skuteczne. Dylan jest detektywem, który pomaga w poszukiwaniach Casey i jest
jedyną osobą mającą na tyle wpływów, aby móc uratować jej życie. Gdy sprawa
zaczyna robić się coraz bardziej skomplikowana zarówno Casey, jaki i Dylan,
muszą udowodnić, że za wszystkimi zbrodniami stoi ktoś inny. Czy uda im się przekonać
wszystkich, że mają rację? Czy Casey zostanie oczyszczona z zarzutów?
Usatysfakcjonowany, że pozbyłem się zawady na drodze, zasypałem ziemią jego ręce i nogi. Zanim jeszcze przysypałem tors, dźgnąłem na wszelki wypadek kilka razy w żebra. Nie drgnął. Teraz zdecydowanie nie żył.
Muszę przyznać, że po
przeczytaniu naprawdę sporej części tej książki, zaczęłam czuć coś dziwnego…
Czegoś było mi brak, jakby pojawiało się zbyt dużo luk w fabule. Później
doczytałam się, że jest to już ostatnia część trylogii i dopiero wtedy
zrozumiałam swoje niedopatrzenie. Cóż, szkoda, że wcześniej nie dorwałam
poprzednich powieści i nie poznałam historii Dylana oraz Casey od samego
początku.
Mimo tego, że nie poznałam
poprzednich części, udało mi się wczuć w fabułę, ponieważ autorka dyskretnie
wplatała informacje, które przypominały o wydarzeniach z przeszłości. Jest to
dużą zaletą, nawet z punktu widzenia czytelnika, który zna całą serię. Jak
wiemy, książki ukazują się w odstępach czasu i nie zawsze jesteśmy w stanie
zapamiętać wszystkie szczegóły. Dobrze, że autorka znalazła trochę miejsca na
takie informacje, bo dzięki temu mogłam przeczytać książkę i zrozumieć ją.
Opisy poprzednich części również dużo mi podpowiedziały.
Byłam wdzięczne za to, że strażniczki okazały się dla mnie miłe, że jedna z nich stała na straży, kiedy byłam w łazience, za to, że nikogo do mnie nie dopuszczono. Byłam wdzięczna za to, co powiedziała inna – że pamięta mojego tatę i że zasłużył sobie na lepszy los.
Całość jest ciekawa, chociaż mam
pewien problem ze stylem pisania autorki. Chodzi mi o to, że pojawiło się tam
zdecydowanie zbyt mało opisów, które są dla mnie bardzo istotne. Nie udało mi
się do końca poznać uczuć bohaterów, emocji i ich podejścia do niektórych
sytuacji. Akcja pędziła zbyt szybko, działo się dużo, ciągle pojawiały się
jakieś nowe fakty i nie do końca za tym nadążałam. Oczekiwałam czegoś więcej.
Narracja jest prowadzona w
pierwszej osobie, z punktu widzenia różnych osób, ale to również nie pomogło mi
bardziej przywiązać się do bohaterów. Jednak książka jest lekka, interesująca i
z pewnością zaciekawia, a to jest dla mnie również istotną kwestią, ponieważ
autorka musiała mnie czymś do siebie przekonać, aby udało mi się czerpać
przyjemność z wejścia w środek serii.
Trochę irytowała mnie kwestia związana
z wiarą Dylana i Casey. Nie mówię, że jestem uprzedzona w stosunku do osób
wierzących, bo tak nie jest, ale tego tutaj było zdecydowanie za wiele. W
takich delikatnych kwestiach również wypadałoby znaleźć odpowiedni balans.
Książka ta jednak wywarła na mnie
dość pozytywne wrażenie, więc myślę, że zdecyduję się na przeczytanie poprzednich
części. Polubiłam bohaterów, ponieważ mają w sobie coś ciekawego i indywidualnego,
a to mnie do nich przekonało. Sama fabuła została również ciekawie przemyślana
i jak widać – rozłożona na trzy książki,
a jednak nie nudziła, bo akcja była dynamiczna.
,,Dopóki żyję…” to książka, do której
wzięłam się od złej strony, ale okazało się, że jej zrozumienie nie było
trudne, ponieważ autorka przez powroty do przeszłości, ułatwiła mi zadanie.
Trochę jednak brakowało mi dłuższych opisów, które lepiej opisałyby mi rzeczywistość.
Mimo wszystko uważam, że warto było podejść do tej powieści.
Ocena: 7/10
Za możliwość
przeczytania dziękuję Wydawnictwu Dreams
Patrycja Bomba
0 komentarze:
Prześlij komentarz