‘’O dziewczynce, która chciała ocalić książki” - Klaus Hagerup, ilustracje: Lisa Aisato

Zawsze bardzo chętnie zapoznaję się z książeczkami dla najmłodszych, ponieważ wiele z nich ma w sobie coś pięknego i wartego mojej uwagi. Zachęcanie najmłodszych do czytelnictwa jest świetną sprawą i warto na różne sposoby rozbudzać tę miłość. Z pewnością pomocne są właśnie takie książki – piękne, ciekawe i niezbyt długie czy skomplikowane.

Zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się z książkami, których nikt nie wypożycza w bibliotece? Znikają… Gdy Anna dowiaduje się o tym, postanawia za wszelką cenę ocalić zapomniane książki i nie zamierza odpuścić póki nie dopnie swojego celu. Pojawia się tylko jeden problem… Jak ma tego dokonać? Co zrobić, aby książki oraz ich bohaterowie nie znikały?

Z pewnością podoba mi się przekaz tej książki, który nie jest jednoznaczny i oczywisty, ponieważ opowiada ona o kilku sprawach. Zacznę od tego, że jakiś czas temu zaobserwowałam pewną sprawę, ściśle związaną z treścią tej książki. Przez pewien czas byłam uziemiona w domu, więc jedyną moją rozrywką było oczywiście czytanie, a moim kurierem, który wymieniał mi książki w bibliotece, był tata. W katalogu internetowym odszukiwałam interesujące mnie tytuły i zamawiałam je, bo była to dla mnie bardzo wygodna opcja. Jednak nigdy nie udało mi się dorwać żadnej interesującej mnie nowości, bo kolejka do jej wypożyczenia była gigantyczna. Starsze książki oczywiście były dostępne i to w dużych ilościach, więc wniosek nasuwa się sam… Naprawdę zapominamy o pewnych książkach i już nie mówię tu tylko o takich zwykłych powieściach, ale także o klasykach.

Książka ta pokazuje również, że czytanie może dostarczyć nam naprawdę sporo emocji i nie musi być nudne, jeśli tylko podejdziemy do niego z odpowiednim optymizmem. Historia Anny jest krótka, ale bardzo treściwa i jak widać, nie potrzeba dużo słów, aby przekazać coś ciekawego i zachęcającego do zgłębiania świata książek.

Co do treści… Oczywiście sama fabuła jest bardzo prosta, dzięki czemu książeczkę można dać już naprawdę młodym czytelnikom albo czyta dzieciom, które same jeszcze nie potrafią czytać. Z pewnością jest to dużym atutem, ponieważ może ona posłużyć bardzo długo. Na uwagę również zasługuje styl pisania autora, który jest niecodzienny i nieoczywisty. Przeważają zdania pojedyncze, krótkie i bardzo proste. Mogłoby się wydawać, że takie formułowanie myśli nie będzie zbyt atrakcyjne i może okazać się toporne, ale jest wręcz przeciwnie. Dzięki tej prostocie książka jest z pewnością oryginalna i przystępna.

Wykonanie książeczki jest świetne. Oprawa jest gruba, dobrej jakości, więc z pewnością będzie odporna na uszkodzenia spowodowane częstym oglądaniem. Całość jest dobrze złączona, a strony również są z grubszego papieru, więc dobrze się prezentują.

Na koniec zostawiłam sobie najlepszą kwestię, a mowa tu oczywiście o ilustracjach i całej oprawie graficznej. Widząc okładkę, kompletnie nie zwróciłam na nią uwagi, a bardziej zaciekawił mnie tytuł. Wnętrze jednak okazało się prawdziwą perełką i to w dosłownym znaczeniu tego słowa! Zanim zapoznałam się z tekstem, musiałam przejrzeć wszystkie grafiki, ponieważ to było silniejsze ode mnie. Chyba do tej pory nie miałam jeszcze w rękach książeczki tak magicznej, pięknej i zilustrowanej w absolutnie cudowny sposób! Pokochałam ten styl i jeszcze wielokrotnie wracałam do książki, aby ponownie przestudiować każdy szczegół, poczuć emocje, przypomnieć sobie historię i nacieszyć oko. Tam po prostu wszystko grało – kolory, szczegółowość i pomysłowość.

,,O dziewczynce, która chciała ocalić książki” to przepiękna książeczka, która jest pouczająca, ale też ciekawa oraz świetnie wykonana. Nie będę ukrywać, że to właśnie ilustracje skradły moje serce i to dzięki nim całość wywarła na mnie aż tak kolosalne wrażenie. Jednak samej treści również nie mam nic do zarzucenia. Zwłaszcza, że całość jest pomysłowa i dzięki temu intrygująca. Polecam!

Ocena: 10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca

Patrycja Bomba