Co roku do placówek opiekuńczych oraz rodzin zastępczych
trafiają tysiące dzieci. W Polsce w 2018 roku rodziny zastępcze i rodzinne domy
dziecka zapewniły opiekę 55 152 dzieciom. Powody, dla których dzieci tam
trafiają bywają różne. Począwszy od braku możliwości zapewnienia odpowiednich
warunków dla dziecka, aż do dzieci, co do których matka odczuwa odrazę i brak
miłości. Przykładem może być poczęcie na skutek gwałtu. Dzieci te jednak nie
zostają całkowicie skreślone i mają szansę trafić do rodzin, które je pokochają
i dadzą to, na co zasługuje każdy z nas – miłość oraz opiekę. Temat adopcji to jest
bardzo trudny, zazwyczaj filmy opowiadają nam o osobach dorosłych, które
poszukują swoich korzeni oraz biologicznych rodziców. Jednak w tym wyjątkowym
przypadku pokazuje się nam moment oddania dziecka do adopcji oraz cały proces
adopcyjny, przez który muszą przejść przyszłe rodziny zastępcze.
Taką
historię postanowiła pokazać nam reżyserka Jeanne Herry w filmie „Wymarzony”.
To niezwykle wzruszający obraz
dramatu małego dziecka, porzuconego przez matkę. Film o poszukiwaniu miłości oraz budowaniu więzi
emocjonalnej z dzieckiem. Theo zostaje oddany do adopcji zaraz po narodzinach.
Jego nastoletnia, biologiczna matka pragnie zostać anonimowa i życzy mu jedynie,
aby odnalazł cudowną rodzinę i żył szczęśliwie. Chłopczyk trafia do
tymczasowego domu opieki prowadzonego przez Jeana (Giles Lellouche). Jest to
człowiek o wielkim sercu i wykonującym swą pracę z pasji oraz miłości do
dzieci. Natomiast w tle rusza proces adopcyjny, w którym to zapadnie decyzja
nad przyszłym życiem chłopca. Czy samotna Alice (Elodie Bouchez), której życie
dało mocno w kość, po ośmiu latach oczekiwania, w końcu będzie mogła zostać
matką adopcyjną? Czy uda się jej pokonać
wszelkie przeciwności losu ? I najważniejsze … czy ostatecznie będzie w stanie
pokochać małego Theo?
Aż ciężko
uwierzyć jak bardzo małe dziecko może rozumieć wszystko co się wokół niego
dzieje. Dopiero jako świadkowie wydarzeń z filmu ,część z nas, uświadamia sobie
jak tragiczne w skutkach może być takie odrzucenie. Już samo nasłuchiwanie
głosu matki, a raczej jego brak, może wywołać u dziecka uraz i spowodować
opóźnienie w rozwoju.
Ekranizacja przedstawia nam także jak długi i mozolny może
być proces adopcyjny. Dokładne sprawdzanie kandydatów pod wieloma względami
takimi jak stan finansowy, problemy życiowe, zdrowie psychiczne i upór w
dążeniu do upragnionego dziecka. Pomimo przedstawienia tych masy procedur,
produkcja ani przez chwilę nie wydaje się nudna. Wręcz przeciwnie, reżyserka w
swoje wizji w bardzo interesujący i pochłaniający sposób prezentuje nam to
wszystko.
W filmie padały słowa typu „mama cię nie chciała” skierowane
do małego Theo i zastanawiające było dla mnie, czy w tych scenach bierze udział
prawdziwy malutki aktor. Zgłębiłam temat i w pewnym reportażu Jeanne Herry
tłumaczy nam, że aby zapobiec traumatycznym przeżyciom w tych scenach udział
brała lalka. Bardzo doceniam taką troskę i w pełni się zgadzam z taką
ostrożnością. Naturalnie w samej ekranizacji, ani przez moment nie widać, że w
miejsce malucha pojawia wspomniana lalka.
Film polecam do
obejrzenia wszystkim. Jest on naprawdę warty uwagi i wiele można z niego
wynieść. No i oczywiście sam malutki Theo to urocze dziecko i wręcz nie można odciągnąć
od niego wzroku!
Ocena: 7/10
Za album z filmem dziękuję - Monolith
Paulina M.
0 komentarze:
Prześlij komentarz