‘’Himalaistka” – Wojciech Wójcik

Jestem fanką książek o tematyce górskiej, ale chyba do tej pory czytałam tylko i wyłącznie biografie znanych wspinaczy. Nie trafiłam jeszcze do tej pory na żadną powieść, które akcja toczyłaby się w górach, ale a szczęście pojawiła się w moich zbiorach ,,Himalaistka”. Sięgnęłam po tę powieść, bo wydała się naprawdę interesująca, ale też dlatego, że jestem wielką fanką gór, mieszkam niedaleko nich, chociaż raczej nie widzę się z czekanem na ostrym mrozie.

Podczas narodowej zimowej wyprawy na K2 jeden z jej uczestników odnajduje ciało kobiety, którą znał i która zaginęła w lecie. Ten widok okazuje się dla niego naprawdę szokujący, ale postanawia poinformować wszystkim o tym, że wie, gdzie leży ciało koleżanki. W Polsce media z zapałem śledzą wydarzenia mające miejsce na wyprawie i każdy stara się dotrzeć do najlepszych informacji. Nikt jednak nie spodziewa się, że w górach może dojść do tak wielkich dramatów, zwłaszcza jeśli w grę wchodzą pieniądze i reputacja.

Muszę szczerze przyznać, że książka ta naprawdę mnie zaskoczyła. Początkowo obawiałam się trochę, bo ma ona dość sporo stron i a często tego typu powieści po prostu bardzo długo się rozkręcają i to jest dość męczące. Na szczęście ta wciągnęła mnie stosunkowo szybko, bo tematyka mocno przypadła mi do gustu. Oczywiście nie twierdzę, że każdy w ten sam sposób będzie ją odbierał, ale myślę, że znajdą się takie osoby. Poza tym nie ukrywam, że lubię też powieści, które są dłuższe i dokładnie dzięki temu mogę się zaznajomić z sytuacją, bohaterami i w ogóle.

Połączenie opisu górskich wędrówek ze śledztwem reporterskim, to strzał w dziesiątkę. Autor dobrze wykreował bohaterów, którzy w pewnym sensie byli związani ze środowiskiem górskim, ale też nas czytelników zaznajomił z terminologią, która jest ściśle przypisana właśnie osobom wspinającym się na wysokie góry. Dla mnie jest to o tyle ciekawe, że dowiedziałam się wielu rzeczy, a jednocześnie nie czułam, że fabuła została zdominowana opisami choroby wysokościowej czy innych spraw. To wszystko stanowiło tylko jeden element, ale bardzo ważny, bo zbudował fenomenalny klimat.

Wszystko, co związane z dziennikarzami oraz ich śledztwem, jest również ciekawe i dopełnia tę książkę. Same historie z gór nie byłby tak interesujące, zwłaszcza jeśli miałyby się ciągnąć przez tyle stron. Fabuła jednak została wzbogacona o ten dość odrębny wątek, bo w końcu media są w Polsce, a wspinacze daleko od nich. Podoba mi się całokształt i pomysł na tę powieść, bo czyta się szybko i z zaciekawieniem, ponieważ autor sprawia, że czytelnik może poczuć dreszczyk emocji. Takie książki uwielbiam, a tą na pewno będę wspaniale wspominać i polecać innym.

Książka jest długa i poza ogólnymi wątkami górskimi i dziennikarskimi, w środku znajdziemy również kilka innych. Jest trochę o miłości, ale na szczęście autor oszczędził nam zawiłych i bezsensownych opisów dotyczących tych wszystkich romansów, chociaż muszę przyznać, że bohaterzy zostali ze sobą złączeni w przeróżnych konfiguracjach i to chyba najbardziej skomplikowało całą fabułę, co oczywiście jest dla mnie zaletą. Właściwie to do końca nie wiedziałam, kto zabił, kto napadał i kto zostanie ukarany, a kto nie. Autor zaserwował nam naprawdę dużą dawkę emocji i w pewnym momencie w tej książce tyle się działo, że nie miałam, kiedy nawet analizować i zebrać myśli!

,,Himalaistka”, to książka bez wątpienia godna uwagi i warta polecenia. Dla mnie to była lektura, która wciąga, ale także bombarduje emocjami i przeróżnymi wydarzeniami. Jest ona wielowątkowa, a dzięki temu bardzo skomplikowana i do samego końca nieprzewidywalna. Autor wspaniale wykreował dwa światy, które się przenikają i wzajemnie sobie pomagają, co naprawdę mi się spodobało. Tam niczego nie było za dużo ani za mało, wszystko zostało opisane w odpowiednich proporcjach i dzięki temu powieść ta była tak wspaniałą lekturą.

Ocena: 10/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka

Patrycja Bomba